Running. Dat was het nummer van Jessie Ware waar ik wel redelijk voor viel. Ik dacht een paar jaar geleden, maar dat blijkt al weer 6 te zijn! Nadien had ze een paar bijna hitjes met Tough love en Wildest moments, maar echt radio-bekend is ze in Nederland nooit echt geworden. Gek eigenlijk, want haar muziek is behoorlijk radio-vriendelijk. En het onthaal in Paradiso bij het publiek was ook heel erg groots, ze weet zeker een bepaalde snaar te raken en was hier in de zaal in ieder geval merkbaar erg populair.

Het optreden zelf was redelijk basic. Jessie met een goede band met dubbele percussie. Sobere belichting, achtergronddia’s met aankondigingen van de verschillende actes, alsof het een opera betrof. Opvallende jurk, maar nog opvallender stem. Want die stem, dat is wel echt waarvoor je naar haar toe gaat. Loepzuiver, vaak heel hoog, krachtig en vooral heerlijk soepel. Ergens tussen soul, pop en elektronische muziek in.

Het was voor mij niet per sé hét concert van het jaar, maar wel gewoon een goed en zeer genietbaar optreden. Voor wie het wel hét concert van het jaar moet zijn geweest, waren de twee dames die halverwege de show elkaar op het podium het ja-woord mochten geven. Da’s toch wel een bijzondere herinnering!