20 deels geweldige tracks gedropt in de nieuwe map mei.

My expert view… 🙂

Dan heb je dus in korte tijd 170 nummers te beluisteren, je weet dat je Blof-fan bent, de patiënten puilen de wachtkamer uit, je hebt geen waarnemer en ’s avonds moet je nascholen. Wat doe je dan? Dan drop je Waxahatchee, omdat die andere 169 echt niet te pruimen waren? Beetje new wavery vocals op een monotoon deuntje. Mediocrity all over the place.

Gelukkig komt onze GP met Royal Blood en degene die dat niet kan waarderen kan zich meteen laten opnemen. Gitaar-/drumpower met zijn tweeën. Heerlijke track die steeds beter wordt.

Bob Seger heeft een zoon en zijn naam is Chris Stapleton.  Julian tipte de man. Geweldige stem in een hele sobere akoestische country-achtige setting. Had voor mij iets meer power mogen hebben.

De andere tip van Julian is ons Michelin-vrouwtje met superstrot. Ik had Fire al getipt en op dit nummer doet ze het deels op zijn Frans. Lijkt me lastig met dat postuur. “Je ne sais pas, Oo La La”. Het nummer heeft een swingend new-waverige stijl en dat bevalt me wel. Op het eind valt ze wel erg in herhaling trouwens, zowel tekstueel als muzikaal.

Automatic Sam. Al een paar keer recensies gelezen, maar kan me niet herinneren er ooit muziek van gehoord te hebben. Nu wel en dat is niet mis hoor. Prachtige track die in twee delen uiteen valt. De eerste2,5 minuut is het een  redelijk standaardrocknummer met lekker gitaarwerk. Na de bridge wordt het een topnummer. Cees weet dat GBJ van gitaarerupties houdt. Nou dat kwam goed uit. Airgitarend, nog net niet nakend, stuiterde ik door de kamer. Het enige dat ik minder vind is de stem. Het lijkt alsof de zangerd een half verteerde Dobbe-kroket in de buurt van zijn larynx heeft.

Via Remco en Cees komt het uitgesponnen tweeluik van War on Drugs.  “Kweenie” zegt our bookshop owner en die mening deel ik wel. Bij vlagen heel vrijblijvend (eerste drie minuten), aan de andere kant soms fantastisch vanwege de gitaren en inderdaad geil ik dan wel weer op het uiterst fraaie zoemende snarenwerk. Eigenlijk twee gitaarsolo’s met daaromheen een heel middelmatige compositie. Ik ben wel verbaasd dat hij meteen zo hoog in de lijst staat.

LCD Soundsystem , ik dacht dat die ermee gestopt waren.  Maar misschien alleen met optredens. In het begin van het nummer leek ik even af te halen vanwege…..beetje saai en te gewoon. Bono ligt op de loer zoals RR al zei. Dat verandert gelukkig wel en het nummer heeft tijd nodig om op gang te komen en er een lekker rauw randje aan te prutsen.  Het nummer is geen Daft Punk is playing………., maar het is misschien niet fair het daar steeds mee te vergelijken.

René gaat natuurlijk geen stijlbreuk plegen met zijn tips, die beide een beetje uit dezelfde hoek komen.

Ben L’Oncle Soul. Ik had verwacht dat het een eendagsvlieg zou zijn, maar van de week hoorde ik ook al een gaaf livenummer van hem op 3FM.  De Marvin Gaye-connectie is uiteraard gauw gelegd, maar verder is deze track net wat te tam voor GBJ. Nummer komt niet echt op gang, maar misschien hoort dat wel zo. Just the two of us van Bill Withers is ook een connectie die me te binnen schiet.

Curtis Harding bevalt me veel beter. Sam Smith zou hierbij in de leer kunnen zijn geweest. Heerlijk soulslijper.

Normaliter begin in de woensdagochtend met de tips van JW, weet je meteen dat je wakker bent. Nu valt hij wat uit zijn gebruikelijk rol en dat moeten we met dit soort tracks maar zo houden. Het nummer heeft even tijd nodig om op gang te komen, maar na anderhalve minuut gaat er een kluis aan mooie ideeën open. Heel sfeervol, swingend op een bijzondere manier, nauwelijks in een hokje te vangen, maar gewoon mooi.

Sinkane is trouwens wel een mannetje. Kijk hier eens: //en.wikipedia.org/wiki/Atomic_Bomb!_Band

Eerste tracks uitgebracht op Record Store Day. Ben benieuwd hoe dat all star ensemble klinkt.

Jo Gaat Jagen……Winner. JW dus waarschijnlijk getipt vanwege de initialen. Of het nummer een Winner wordt weet ik niet zo zeker. Ik las ergens dat het een avantgardistische band zou moeten zijn, en dar zit wat in op basis van de diverse stijlen die het nummer kent. Heel springerig begin eind en halverwege zelfs wat Pink Floydish. Rare jongens die Belgen.

Van RR krijg je gelukkig geen hoogte. Soms tipt hij de meest slijperige zeiknummers en nu ineens heerlijk swingende hophip. Uit de UK ook nog. Had op USA gegokt. Scratching, geweldige basloopje, belachelijk fluitje, maar toptrack. Swingt als een rechtopstaande tiet.

Matador van the Buttertones is een geweldige track. De stem van de zanger doet me wat denken aan Jeffery Lee Pierce. Heerlijk rauw, mooie sax, sprankelende gitaren. Me onmeuinig like! GBJ gaat het hele album checken en vindt het raar dat hij de eerste liker was.

Denk je dat je alles gehad hebt gooit Dr. Raw er ook wat Frans tegenaan. Noir Desir was het eerste waar ik aan dacht en ook af en toe Manu Chao. Bijzondere mix van Afrikaans getinte ritmes met….ja, waarmee eigenlijk? Indiepop? Boeiend, dat zeker!

Cees postte the Charlatans en dat is heerlijke Britpop. No compromises. Iets gladder dan hun oudere werk, maar nog steeds erg genietbaar. Mooi gitaarwerk en een lekker doordenderende groove.

Als je uit Aarle Rixtel komt heb je absoluut een streepje voor bij mij. Dag geldt voor Mooon. Ideaal die extra “o”. Google kan geen kant op zo. Back to the Sixties, maar op een leuke manier. Had zo op Beat Bluf en Branie kunnen staan. Die woordspeling op Marihuana is grappig.

Ho99o9 (Horror). Rare naam. Bart repte over vuig en rock ’n  roll. Dat is het inderdaad, maar nogal rommelig nummer. Niet de beste track die hij ooit gedropt heeft.

Ook van Bart is Ghostpoet. Kijk, daar kan GBJ wat mee. Heerlijke Joy Division/New Order bas, een magnifiek gitaarloopje en duistere vocalen. Toptrack!

Tsja, dan de tips van GBJ zelf.

Als Mark Lanegan ergens aan meedoet spitst hij zijn oren. De samenwerking met UNKLE is gebaseerd op diverse lagen van eighties keyboards en drumcomputers Heel filmisch en de stem maakt het helemaal af. Ik vind het prachtig!

Tash Sultana is wat mij betreft samen met Sinkane het hoogtepunt van onze tweewekelijkse drop. Haar stem is zo enorm flexibel dat je haar met allerlei mensen kunt associëren. Van Selah Sue tot Roisin Murhy, maar ook souldames . De beat onder hele nummer is bezwerend en als je gitaristisch zo eindigt moet je eigenlijk zes sterren kunnen geven.